Minimalne wymagania w zakresie dostępności architektonicznej, jakie wskazuje się w ustawie w art. 6 pkt 1 o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami (dalej jako: „u.z.d.”) to:
- zapewnienie wolnych od barier poziomych i pionowych przestrzeni komunikacyjnych budynków,
- instalację urządzeń lub zastosowanie środków technicznych i rozwiązań architektonicznych w budynku, które umożliwiają dostęp do wszystkich pomieszczeń, z wyłączeniem pomieszczeń technicznych,
- zapewnienie informacji na temat rozkładu pomieszczeń w budynku, co najmniej w sposób wizualny i dotykowy lub głosowy,
- zapewnienie wstępu do budynku osobie korzystającej z psa asystującego, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 426, 568 i 875),
- zapewnienie osobom ze szczególnymi potrzebami możliwości ewakuacji lub ich uratowania w inny sposób.
Dostępność architektoniczna dotyczy także m.in.:
- zapewnienia osobie ze szczególnymi potrzebami dostępu do wszystkich kondygnacji i pięter budynku (łatwość dostania się do budynku). Oznacza to m.in. określenie w jaki sposób można dojechać do siedziby danego urzędu (komunikacją publiczną, własnym środkiem transportu);
- odpowiedniego oznakowania miejsc parkingowych dla osób z niepełnosprawnością;
- zapewnienia podjazdu przy wejściu do budynku dla osób na wózkach inwalidzkich;
- oznakowania kontrastowego i dotykowego początku i końca pochylni, stopni schodów;
- zapewnienie podestów na schodach;
- instalacji platform schodowych;
- zapewnienia oznakowania urzędu w języku Braille’a, oznaczeń kontrastowych, druku powiększonego dla osób niewidomych i słabowidzących;
- odpowiedniego wyposażenia toalet dla osób z niepełnosprawnością (np. dzwonek, aby wezwać pomoc);
- dostosowania pomieszczenia do tzw. pętli indukcyjnej (niekiedy jest to niemożliwe, z uwagi na wysoki poziom zakłóceń);
- obniżenia blatów, np. w kancelarii urzędu;
- umieszczenia misek z wodą dla psów asystujących i psów przewodników.
Chcąc zwiększyć dostępność architektoniczną danego obiektu należy zadać sobie pytanie, dla kogo powinien on być dostępny i w jakim zakresie. Wśród obiektów użyteczności publicznej (zarówno urzędów, bibliotek, pływalni miejskich, obiektów sportowych itp.) można wyróżnić dwa typy użytkowników – osoby pracujące w nich na co dzień oraz osoby korzystające z nich sporadycznie lub jednorazowo – klientów. Potrzeby przedstawicieli obu tych grup są zasadniczo różne.
Agnieszka Gontarz
mówi:W jaki sposób kształtować różne rodzaje dostępności miejskiej w trudnych czasach pandemii COVID-19? Inspiracji można szukać w europejskim raporcie opublikowanym przez Komisję Europejską:
Access City Award 2021: Przykłady najlepszych praktyk w zakresie poprawy dostępności miast Unii Europejskiej
https://ec.europa.eu/social/main.jsp?catId=738&langId=pl&pubId=8395&furtherPubs=yes